भारतीय शेतकरी झाडे आणि सौर ऊर्जा वापरून कार्बन फूटप्रिंट कमी करतात

पश्चिम भारतातील धुंडी गावात एक शेतकरी भात कापणी करतो.सौरपत्रेत्याच्या पाण्याचा पंप चालू करा आणि अतिरिक्त उत्पन्न मिळवा.
2007 मध्ये, 22 वर्षीय पी. रमेश यांच्या शेंगदाणा शेतीचे पैसे तोट्यात होते. भारतातील बर्‍याच देशात (आणि अजूनही आहे), रमेश यांनी अनंतपूर जिल्ह्यातील त्यांच्या 2.4 हेक्टर जमिनीवर कीटकनाशके आणि खतांचे मिश्रण वापरले. दक्षिण भारत. या वाळवंटी प्रदेशात शेती हे एक आव्हान आहे, ज्यात बहुतेक वर्षे 600 मिमी पेक्षा कमी पाऊस पडतो.
“रासायनिक शेतीच्या पद्धतींद्वारे शेंगदाणे पिकवताना मी खूप पैसे गमावले,” रमेश म्हणाले, ज्यांच्या वडिलांचे नाव त्यांच्या नावाचे आद्याक्षर आहे, जे दक्षिण भारतातील अनेक भागांमध्ये सामान्य आहे. रसायने महाग आहेत आणि त्यांचे उत्पादन कमी आहे.
त्यानंतर 2017 मध्ये, त्याने रसायने सोडली.” मी कृषी वनीकरण आणि नैसर्गिक शेती यासारख्या पुनर्जन्मशील शेती पद्धतींचा सराव केल्यामुळे माझे उत्पन्न आणि उत्पन्न वाढले आहे,” तो म्हणाला.
कृषी वनीकरणामध्ये पिकांच्या शेजारी बारमाही वृक्षाच्छादित वनस्पती (झाडे, झुडपे, पाम, बांबू इ.) वाढवणे समाविष्ट असते (SN: 7/3/21 आणि 7/17/21, p. 30). नैसर्गिक शेती पद्धतीमध्ये सर्व रसायने बदलण्याची आवश्यकता असते. शेण, गोमूत्र आणि गूळ (ऊसापासून बनवलेली घन तपकिरी साखर) यांसारख्या सेंद्रिय पदार्थांसह खते आणि कीटकनाशके मातीची पोषक पातळी वाढवतात. रमेश यांनी पपई, बाजरी, भेंडी, वांगी (स्थानिक भाषेत वांगी म्हणून ओळखले जाणारे) जोडून त्याचे पीक वाढवले. ) आणि इतर पिके, सुरुवातीला शेंगदाणे आणि काही टोमॅटो.
अनंतपूरच्या ना-नफा अ‍ॅक्शन फ्रॅटर्ना इको-सेंटरच्या मदतीने, ज्यांना शाश्वत शेतीचा प्रयत्न करायचा आहे अशा शेतकऱ्यांसोबत काम करत आहे, रमेशने अधिक जमीन खरेदी करण्यासाठी पुरेसा नफा जोडला आणि त्याच्या प्लॉटचा विस्तार सुमारे चार पर्यंत केला.हेक्टर्स. भारतातील हजारो पुनरुत्पादक शेतकर्‍यांप्रमाणे, रमेश यांनी त्यांच्या ओस पडलेल्या मातीचे यशस्वीरित्या पोषण केले आहे आणि त्यांच्या नवीन झाडांनी भारतातील कार्बन फूटप्रिंट कमी करण्यात मदत केली आहे आणि कार्बन वातावरणातून बाहेर ठेवण्यास मदत केली आहे.एक छोटी पण महत्त्वाची भूमिका. अलीकडील संशोधनात असे दिसून आले आहे की कृषी वनीकरणामध्ये कार्बन जप्त करण्याची क्षमता शेतीच्या मानक प्रकारांपेक्षा 34% जास्त आहे.

पश्चिम भारतात, अनंतपूरपासून 1,000 किलोमीटरहून अधिक अंतरावर असलेल्या गुजरात राज्यातील धुंडी गावात, प्रवीणभाई परमार, 36, आपल्या भाताच्या शेताचा वापर हवामानातील बदल कमी करण्यासाठी करत आहेत. इन्स्टॉल करूनसौरपत्रे, तो यापुढे त्याच्या भूजल पंपांना उर्जा देण्यासाठी डिझेल वापरत नाही. आणि तो फक्त त्याला आवश्यक असलेले पाणी पंप करण्यास प्रवृत्त आहे कारण तो वापरत नसलेली वीज विकू शकतो.
कार्बन मॅनेजमेंट 2020 च्या अहवालानुसार, भारताचे वार्षिक 2.88 अब्ज टन कार्बन उत्सर्जन दर वर्षी 45 ते 62 दशलक्ष टनांनी कमी होऊ शकते, जर परमार सारख्या सर्व शेतकर्‍यांनी यावर स्विच केले तरसौर ऊर्जा.आतापर्यंत, देशात अंदाजे 250,000 सौर उर्जेवर चालणारे सिंचन पंप आहेत, तर भूजल पंपांची एकूण संख्या 20-25 दशलक्ष असल्याचा अंदाज आहे.
कृषी पद्धतींमधून आधीच उच्च हरितगृह वायू उत्सर्जन कमी करण्यासाठी अन्नधान्य वाढवणे कठीण आहे ज्या देशाने जगातील सर्वात मोठी लोकसंख्या बनणार आहे त्या देशासाठी अन्नधान्य निर्माण करणे कठीण आहे. आज, भारताच्या एकूण राष्ट्रीय हरितगृह वायू उत्सर्जनात कृषी आणि पशुपालन यांचा वाटा १४% आहे. .कृषी क्षेत्राद्वारे वापरल्या जाणार्‍या विजेमध्ये जोडा आणि आकडा 22% पर्यंत जाईल.
रमेश आणि परमार हे शेतकर्‍यांच्या एका छोट्या गटाचा भाग आहेत ज्यांना त्यांची शेती करण्याची पद्धत बदलण्यासाठी सरकारी आणि गैर-सरकारी कार्यक्रमांकडून मदत मिळते. भारतात, अंदाजे 146 दशलक्ष लोक अजूनही 160 दशलक्ष हेक्टर शेतीयोग्य जमिनीवर काम करत आहेत, अजूनही आहे खूप मोठा पल्ला गाठायचा आहे. पण या शेतकऱ्यांच्या यशोगाथा हे सिद्ध करतात की भारतातील सर्वात मोठ्या उत्सर्जनकर्त्यांपैकी एक बदलू शकतो.
भारतातील शेतकरी आधीच हवामान बदलाचे परिणाम जाणवत आहेत, दुष्काळ, अनियमित पाऊस आणि वाढत्या उष्णतेच्या लाटा आणि उष्णकटिबंधीय चक्रीवादळांचा सामना करत आहेत.” जेव्हा आपण हवामान-स्मार्ट शेतीबद्दल बोलतो तेव्हा आपण बहुतेक ते उत्सर्जन कसे कमी करते याबद्दल बोलत असतो,” इंदू म्हणाली. बेंगळुरू या यूएस थिंक टँक, सेंटर फॉर सायन्स, टेक्नॉलॉजी अँड पॉलिसी रिसर्च येथे हवामान, पर्यावरण आणि शाश्वततेसाठी जबाबदार असलेल्या विभागाचे प्रमुख मूर्ती. परंतु अशा प्रणालीने शेतकऱ्यांना “अनपेक्षित बदल आणि हवामानाच्या नमुन्यांचा सामना करण्यास” मदत केली पाहिजे. ती म्हणाली.
अनेक प्रकारे, कृषीशास्त्र छत्राखाली विविध शाश्वत आणि पुनरुत्पादक शेती पद्धतींना चालना देण्यामागची ही कल्पना आहे. ऍकिओन फ्रेटेर्ना इकोलॉजिकल सेंटरचे संचालक वायव्ही मल्ला रेड्डी म्हणाले की, नैसर्गिक शेती आणि कृषी वनीकरण हे प्रणालीचे दोन घटक आहेत जे अधिक शोधत आहेत. भारतातील विविध भूदृश्यांमध्ये अधिक लोक.
“माझ्यासाठी महत्त्वाचा बदल म्हणजे गेल्या काही दशकांमध्ये झाडे आणि वनस्पतींबद्दलच्या दृष्टिकोनात झालेला बदल,” रेड्डी म्हणाले.”70 आणि 80 च्या दशकात, लोकांना झाडांचे महत्त्व फारसे वाटत नव्हते, पण आता त्यांना झाडे दिसतात. , विशेषतः फळे आणि उपयुक्त झाडे, उत्पन्नाचा स्रोत म्हणून.रेड्डी जवळपास 50 वर्षांपासून भारतातील शेती शाश्वत ठेवण्यासाठी वकिली करत आहेत. पोंगमिया, सुबाबुल आणि अविसा यांसारख्या काही प्रकारच्या झाडांना त्यांच्या फळांव्यतिरिक्त आर्थिक फायदा होतो;ते पशुधनासाठी चारा आणि इंधनासाठी बायोमास पुरवतात.
रेड्डीज संस्थेने सुमारे 165,000 हेक्टरवर नैसर्गिक शेती आणि कृषी वनीकरणासाठी 60,000 हून अधिक भारतीय शेतकरी कुटुंबांना मदत दिली आहे. त्यांच्या कामाच्या माती कार्बन जप्त करण्याच्या क्षमतेची गणना चालू आहे. परंतु भारताच्या पर्यावरण, वने आणि हवामान बदल मंत्रालयाच्या 2020 च्या अहवालात असे नाही. या शेती पद्धतींमुळे भारताला पॅरिसमधील हवामान बदलाचा सामना करण्यासाठी 2030 पर्यंत 33 टक्के जंगल आणि वृक्षाच्छादित करण्याचे उद्दिष्ट साध्य करता येईल.करारा अंतर्गत कार्बन जप्ती वचनबद्धता.
इतर उपायांच्या तुलनेत, वातावरणातील कार्बन डाय ऑक्साईड कमी करण्यासाठी पुनरुत्पादक शेती हा तुलनेने स्वस्त मार्ग आहे. नेचर सस्टेनेबिलिटीच्या 2020 च्या विश्लेषणानुसार, पुनरुत्पादक शेतीसाठी प्रति टन कार्बन डायऑक्साइड वातावरणातून काढून टाकण्यासाठी $10 ते $100 खर्च येतो, तर तंत्रज्ञानामुळे वातावरणातून कार्बन डायऑक्साइड काढून टाकला जातो. हवेतून कार्बन डायऑक्साइडची किंमत $100 ते $1,000 प्रति टन कार्बन डायऑक्साइड आहे. रेड्डी म्हणाले की, या प्रकारची शेती केवळ पर्यावरणासाठी अर्थपूर्ण नाही, परंतु शेतकरी पुनर्निर्मिती शेतीकडे वळत असल्याने त्यांच्या उत्पन्नातही वाढ होण्याची क्षमता आहे.
कार्बन जप्तीवरील परिणाम पाहण्यासाठी कृषी पर्यावरणीय पद्धती प्रस्थापित करण्यासाठी अनेक वर्षे किंवा दशके लागू शकतात. परंतु शेतीमध्ये अक्षय ऊर्जा वापरल्याने उत्सर्जन लवकर कमी होऊ शकते. या कारणास्तव, ना-नफा आंतरराष्ट्रीय जल व्यवस्थापन संस्था IWMI ने सशुल्क पीक म्हणून सौर ऊर्जा सुरू केली. 2016 मध्ये धुंडी गावात कार्यक्रम.

IWMI पाणी, ऊर्जा आणि अन्न धोरण संशोधक शिल्प वर्मा म्हणाले, “हवामान बदलामुळे शेतकर्‍यांसाठी सर्वात मोठा धोका निर्माण होणारी अनिश्चितता आहे.” शेतकर्‍यांना अनिश्चिततेचा सामना करण्यास मदत करणार्‍या कोणत्याही कृषी पद्धतीमुळे हवामान बदलाशी लवचिकता वाढेल.जेव्हा शेतकरी हवामानास अनुकूल मार्गाने भूजल पंप करू शकतात, तेव्हा त्यांच्याकडे असुरक्षित परिस्थितीचा सामना करण्यासाठी अधिक पैसे असतात, ते जमिनीत थोडे पाणी ठेवण्यासाठी प्रोत्साहन देखील देते.” जर तुम्ही कमी पंप केले तर तुम्ही अतिरिक्त ऊर्जा शेतकऱ्यांना विकू शकता. ग्रिड,” तो म्हणाला.सौर ऊर्जाउत्पन्नाचे साधन बनते.
तांदूळ पिकवण्यासाठी, विशेषत: पूरग्रस्त जमिनीवर सखल भागातील भाताला भरपूर पाणी लागते. आंतरराष्ट्रीय तांदूळ संशोधन संस्थेच्या मते, एक किलो तांदूळ तयार करण्यासाठी सरासरी 1,432 लिटर पाणी लागते. सिंचन केलेल्या तांदूळाचा वाटा अंदाजे 34 ते 43 आहे. जगातील एकूण सिंचन पाण्याच्या टक्केवारी, संस्थेने म्हटले आहे. भारत हा जगातील सर्वात मोठा भूजल उत्खनन करणारा देश आहे, जो जागतिक उत्खननात 25% आहे. डिझेल पंप जेव्हा काढतो तेव्हा वातावरणात कार्बन उत्सर्जित होतो. परमार आणि त्यांचे सहकारी शेतकरी वापरतात. पंप चालू ठेवण्यासाठी इंधन खरेदी करावे लागेल.
1960 च्या दशकाच्या सुरुवातीपासून, भारतातील भूजल उत्खनन झपाट्याने वाढू लागले, इतर ठिकाणच्या तुलनेत जलद गतीने. हे मुख्यत्वे हरितक्रांती, जल-केंद्रित कृषी धोरणामुळे चालते, ज्याने 1970 आणि 1980 च्या दशकात राष्ट्रीय अन्नसुरक्षा सुनिश्चित केली आणि ती सुरूच राहिली. आजही कोणत्या ना कोणत्या स्वरूपात.
“आम्ही आमचे डिझेलवर चालणारे पाण्याचे पंप चालवण्यासाठी वर्षाला 25,000 रुपये [सुमारे $330] खर्च करायचो.त्यामुळे आमच्या नफ्यात खरोखरच घट व्हायची,” परमार म्हणाले. 2015 मध्ये, जेव्हा IWMI ने त्यांना शून्य-कार्बन सौर सिंचन पथदर्शी प्रकल्पात सहभागी होण्यासाठी आमंत्रित केले, तेव्हा परमार ऐकत होते.
तेव्हापासून, परमार आणि धुंडीच्या सहा शेतकरी भागीदारांनी राज्याला 240,000 kWh पेक्षा जास्त विकले आहे आणि 1.5 दशलक्ष रुपये ($20,000) पेक्षा जास्त कमावले आहे. परमारचे वार्षिक उत्पन्न सरासरी 100,000-150,000 वरून दुप्पट झाले आहे.
हा धक्का त्याला त्याच्या मुलांना शिक्षित करण्यास मदत करत आहे, ज्यापैकी एक कृषी विषयात पदवी घेत आहे - एक उत्साहवर्धक चिन्ह ज्या देशात शेती तरुण पिढीच्या पसंतीस उतरली आहे. परमार म्हणतात त्याप्रमाणे, “सौर वीज वेळेवर निर्माण करते, कमी प्रदूषणासह आणि आम्हाला अतिरिक्त उत्पन्न प्रदान करते.काय आवडत नाही?"
परमार स्वत: पॅनल्स आणि पंपांची देखभाल आणि दुरुस्ती करायला शिकले. आता, जेव्हा शेजारच्या गावांना बसवायचे आहे.सौर पाणी पंपकिंवा त्यांना दुरुस्त करण्याची गरज आहे, ते मदतीसाठी त्याच्याकडे वळतात.” मला आनंद आहे की इतर आमच्या पावलावर पाऊल ठेवत आहेत.त्यांच्या मदतीसाठी त्यांनी मला कॉल केला याचा मला प्रामाणिकपणे अभिमान आहेसौर पंपप्रणाली."
धुंडी येथील IWMI प्रकल्प इतका यशस्वी झाला की गुजरातने 2018 मध्ये सर्व इच्छुक शेतकऱ्यांसाठी सूर्यशक्ती किसान योजना नावाच्या उपक्रमांतर्गत या योजनेची प्रतिकृती तयार करण्यास सुरुवात केली, जी शेतकऱ्यांसाठी सौर ऊर्जा प्रकल्पांमध्ये रूपांतरित होते. भारताचे नवीन आणि नवीकरणीय ऊर्जा मंत्रालय आता अनुदान देत आहे आणि सौरऊर्जेवर चालणाऱ्या सिंचनासाठी शेतकऱ्यांना कमी व्याजावर कर्ज.
"हवामान-स्मार्ट शेतीची मुख्य समस्या ही आहे की आपण जे काही करतो ते कार्बन फूटप्रिंट कमी करणे आवश्यक आहे," वर्मा सहकारी अदिती मुखर्जी म्हणाल्या, हवामान बदलावरील इंटरगव्हर्नमेंटल पॅनेलच्या फेब्रुवारीच्या अहवालाच्या लेखिका (SN: 22/3/26, p. 7 पृष्ठ).” हे सर्वात मोठे आव्हान आहे.उत्पन्न आणि उत्पादकतेवर नकारात्मक परिणाम न करता तुम्ही कमी कार्बन फूटप्रिंटसह काहीतरी कसे बनवाल?"मुखर्जी हे दक्षिण आशियातील कृषी लवचिकतेसाठी सौर सिंचनासाठी प्रादेशिक प्रकल्प नेते आहेत, दक्षिण आशियातील विविध सौर सिंचन उपायांचा शोध घेणारा IWMI प्रकल्प.
परत अनंतपूरमध्ये, “आमच्या भागातील वनस्पतींमध्ये देखील लक्षणीय बदल झाला आहे,” रेड्डी म्हणाले.” पूर्वी, उघड्या डोळ्यांना दिसण्याआधी या भागातील अनेक भागांमध्ये झाडे नसावीत.आता, तुमच्या नजरेच्या ओळीत किमान 20 झाडे असलेली एकही जागा नाही.हा एक छोटासा बदल आहे, पण आपल्या दुष्काळासाठी महत्त्वाचा आहे.त्याचा या प्रदेशासाठी खूप अर्थ आहे.”रमेश आणि इतर शेतकरी आता स्थिर, शाश्वत शेती उत्पन्नाचा आनंद घेत आहेत.
रमेश म्हणाले, “मी जेव्हा शेंगदाणे पिकवत होतो, तेव्हा मी ते स्थानिक बाजारपेठेत विकायचो.” तो आता व्हॉट्सअॅप ग्रुप्सद्वारे थेट शहरवासीयांना विकतो. Bigbasket.com, भारतातील सर्वात मोठ्या ऑनलाइन किराणा दुकानांपैकी एक आणि इतर कंपन्यांनी थेट खरेदी सुरू केली आहे. सेंद्रीय आणि "स्वच्छ" फळे आणि भाज्यांची वाढती मागणी पूर्ण करण्यासाठी त्याच्याकडून.
"मला आता खात्री आहे की जर माझ्या मुलांना हवे असेल तर ते शेतीतही काम करू शकतात आणि चांगले जीवन जगू शकतात," रमेश म्हणाला.
DA Bossio et al.नैसर्गिक हवामान उपायांमध्ये माती कार्बनची भूमिका.नैसर्गिक टिकाव.रोल.3, मे 2020.doi.org/10.1038/s41893-020-0491-z
A. Rajan et al.Carbon footprint of भूजल सिंचन भारतात.Carbon Management, Vol.11 May 2020.doi.org/10.1080/17583004.2020.1750265
T. Shah et al.सौर ऊर्जेला फायद्याचे पीक म्हणून प्रोत्साहन द्या.Economic and Political Weekly.roll.52, नोव्हें. 11, 2017.
1921 मध्ये स्थापित, विज्ञान बातम्या हा विज्ञान, वैद्यक आणि तंत्रज्ञानातील ताज्या बातम्यांवरील अचूक माहितीचा स्वतंत्र, नफा नसलेला स्रोत आहे. आज आमचे ध्येय समान आहे: लोकांना बातम्यांचे आणि त्यांच्या सभोवतालच्या जगाचे मूल्यमापन करण्यासाठी सक्षम करणे. .हे सोसायटी फॉर सायन्सने प्रकाशित केले आहे, एक नानफा 501(c)(3) सदस्यत्व संस्था जे वैज्ञानिक संशोधन आणि शिक्षणात सार्वजनिक सहभागासाठी समर्पित आहे.
सदस्यांनो, कृपया विज्ञान बातम्या संग्रहण आणि डिजिटल आवृत्तीमध्ये पूर्ण प्रवेशासाठी तुमचा ईमेल पत्ता प्रविष्ट करा.